Τα τριαντάφυλλα είναι μαύρα

Περιγραφή Το τρίτο πεζογράφημα του Γιώργου Κιουρτίδη. Ένα μυθιστόρημα που ισορροπεί στα όρια του σαρκασμού και της τραγικότητας. Στοιχεία που -διαβάζοντάς το- τα συναντάς μέσα και πίσω από τις λέξεις. Τα ανταμώνεις στις ίδιες καταστάσεις! που σε κάνουν αυθόρμητα να χαμογελάσεις ή να δακρύσεις... Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Αναστέναξε… Για κάτσε, ρε Υάκινθε, σκέφτηκε, φυσώντας τον καπνό. Για σένα ο Θεός βρήκε. Έδωσε! Δεν πρέπει να έχεις παράπονο. Και γι’ αυτούς! Πού ξέρεις πως δεν κρατάει και γι’ αυτούς κάτι στην κωλότσεπη; Λες;... Μπα! Όποιος προλάβει είναι. Κωλοζωή! Ό,τι πάρουν οι πρώτοι. Οι επόμενοι βλέπουν το χέρι να βγαίνει απ’ την κωλότσεπη άδειο. Το πολύ πολύ, καμιά αρρώστια να περίσσεψε γι’ αυτούς!» Έτσι ήταν. Ο Θεός επιτέλους του χαμογέλασε. Ένιωθε ευτυχισμένος! Μέχρι που άξαφνα βρέθηκε μπροστά σε δύο προβλήματα. Το ύψος του! Για λίγους πόντους κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του. Και ένα παιδί! Που δεν ερχόταν. Η σύντροφός του το ήθελε τόσο πολύ… Άραγε, στα εφιαλτικά του αδιέξοδα, ποιες απαντήσεις έκρυβε η ζωή;