Η κατάλυση της συμφωνίας Σένγκεν και η Ευρωκρίση

Όταν κάτι δεν πάει καλά στην Ευρωπαϊκήν Ένωσιν, είτε δεν συμφέρει την Γερμανία, καταλύονται οι σχετικές συμφωνίες με τις υπόλοιπες χώρες-μέλη. Πρόσφατο παράδειγμα η κατάργησις της ελευθέρας κυκλοφορίας προσώπων στην ΕΕ, με την επαναφορά των συνοριακών ελέγχων υπό της Γερμανίας, και η απαίτησις της καγκελαρίου Άγγελας Μέρκελ ανακατανομής των εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών εκ Μέσης Ανατολής και Αφρικής στις άλλες χώρες-εταίρους.

Η Ελλάς υφίσταται νέαν ετησίαν κάμψιν της οικονομίας -την εβδόμη από του 2009- και είναι το διαρκές θύμα τής κατ’ επιλογήν (a la carte) τηρήσεως των συμφωνιών της ενιαίας αγοράς κεφαλαίων και προσώπων κατ’ εντολήν της Γερμανίας. Συνάμα οδηγείται στην αλλοίωσιν της εθνικής της ταυτότητος, λόγω και της αθρόας εισροής μουσουλμάνων λαθρομεταναστών εκ Τουρκίας.

Η νέα εθνοκτονία υπερβαίνει την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, εάν δεν προληφθεί εγκαίρως. Ο ελληνισμός απειλείται με εξαφάνισιν τόσον εξαιτίας ασυγχωρήτων λαθών της μεταπολιτευτικής ηγεσίας όσον και εκ των αδυσωπήτων νόμων της δημογραφίας.

Όταν τον Ιούλιο του 2015 διεγνώσθη έλλειψις ρευστότητος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, ο διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι παρέβη πάλι την συνθήκη του Μααστρίχτ, εξαναγκάζοντας την Τράπεζα της Ελλάδος να επιβάλει ελέγχους κεφαλαίων, περιορισμό της αναλήψεως καταθέσεων στα 60 ευρώ ημερησίως και την δέσμευσιν των τραπεζικών επιταγών. Από τους περιορισμούς αυτούς δεν πρόκειται να απαλλαγούν οι ελληνικές τράπεζες άνευ κινδύνου αποσύρσεως του συνόλου των αποταμιευτικών καταθέσεων.