ΘΥΜΑΜΑΙ 32 χρόνια Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Στην προβολή των "Πέτρινων Χρόνων" είχα την τύχη να γνωρίσω το Νίκο Γκροσδάνη. Αισθάνθηκα ότι συνάντησα κάποιον, με το ταλέντο του αυστηρού θεατή του σινεμά και όχι μόνο. Αυστηρός και μαζί τρυφερός, βαθής γνώστης του θεάτρου της μουσικής και κυρίως του κινηματογράφου. Φυσικά δεν ήμουν ο μοναδικός που το διαπίστωσα. Πριν από μένα οι δάσκαλοί μας Μάνος, Μίκης, Κουν είχαν αποκαλυφθεί στην ευαισθησία και τις γνώσεις του. Από τότε, κάθε φορά που συναντιόμαστε αφήνομαι στην αφηγηματική του δεινότητα... Παντελής Βούλγαρης. "Ωραία. Γιατί δεν κάθεσαι να τα γράψεις για να θυμηθούν οι παλιοί, όλοι εκείνοι που τα έζησαν, αλλά και να μάθουν τα νέα παιδιά, αυτά που αγαπούν το κινηματογράφο, τι ακριβώς έγινε σε κείνο το φεστιβάλ, θαρρώ θα χει ενδιαφέρον." Μια σιωπή ακολούθησε. Μια σιωπή γεμάτη ερωτήματα, αν και γιατί θα άξιζε τον κόπο να ξαναπιάσω το κουβάρι απ'την αρχή και να το ξετυλίξω χρονιά τη χρονιά φτάνοντας ως εκεί που έπεσε η Αυλαία. Τα έζησα ΟΛΑ, τα θυμάμαι ΟΛΑ, ας ξεκινήσουμε λοιπόν κι όποιος αντέξει...