Λωξάντρα

Αυτό δεν είναι πιστή βιογραφία και πολλοί χαρακτήρες είναι φανταστικοί. Άλλοι είναι πραγματικοί, όπως ο χαρακτήρας της Λωξάντρας. Εκείνο όμως που προσπάθησα να αποδώσω όσο μπορούσα πιο πιστά, είναι τα ιστορικά γεγονότα, τα έθιμα και το πνεύμα της εποχής. Ελπίζω να το κατόρθωσα, γιατί την παλιά την Πόλη την έζησα στα πρώτα χρόνια της ζωής μου και έμεινε βαθιά χαραγμένη στο μυαλό μου. Τον πρόφτασα το νυχτοφύλακα που διαλαλούσε τις νύχτες την πυρκαγιά, πρόφτασα τις σέντιες και το σήμαντρο των Ταταούλων, πρόφτασα τον Τούρκο το νερουλά που ζητούσε απ’ τη Λωξάντρα λίγο θαυματουργό αγίασμα της Μπαλουκλιώτισσας για να γιάνει το μάτι του που πονούσε. Παραπάνω λέω ότι προσπάθησα να αποδώσω πιστά τα ιστορικά γεγονότα και το πνεύμα της εποχής – και είναι αλήθεια. Τα αποδίδω βέβαια έτσι όπως τα είδα και τα έζησα μέσα στο στενό μικροαστικό περιβάλλον της Λωξάντρας, που κατοικούσε σε ρωμιομαχαλάδες, που «με Τούρκους αλισφερίσι δεν είχε», όπως το διατύπωνε μόνη, εννοώντας φυσικά την άρχουσα τάξη των Τούρκων, γιατί με το φουκαρά το μικροπωλητή, με τον Κούρδο που της έκοβε τα ξύλα της και με το νυχτοφύλακα του μαχαλά της είχε και παραείχε αλισφερίσι και συνεννοούντανε πολύ καλά και τους αγαπούσε. Αυτά ξεκίνησα να γράψω, και γράφοντας να το γλεντώ. Ελπίζω να το γλεντήσουνε και οι άλλοι. ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ Για μένα, η Μαρία Ιορδανίδου, όπως απέδειξε όχι μόνο με τη Λωξάντρα αλλά και με τα βιβλία που έγραψε στη συνέχεια, είχε πετύχει αυτό ακριβώς: να χωρέσει με θαυμαστό τρόπο στους μικρούς χαρτόδετους τόμους της «Εστίας» τη ζωή, το ήθος εκείνου του ελληνισμού και τη διαδρομή του από την υπέρλαμπρη αυτοκρατορική Πόλη ώς τα στενόχωρα διαμερίσματα των πολυκατοικιών του Παλαιού Φαλήρου, της Καλλιθέας και της Νέας Σμύρνης. Η Λωξάντρα με έβαλε και εμένα, όπως και πολλούς άλλους, στη γοητευτική περιρρέουσα ατμόσφαιρα του πολίτικου σπιτιού και της πολίτικης κουζίνας, ζωτικού κέντρου της οικογένειας, που δεν το είχαν ερημώσει οι παραγγελίες έτοιμου φαγητού και τα γεύματα έξω από το σπίτι. ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΒΙΑ