Θυμάμαι…

Description Στο εξαιρετικό και γεμάτο χιούμορ αυτό βιβλίο του ο Νίκος Βασταρδής θυμάται άγνωστες ιστορίες, που έζησε μέσα κι έξω από την αυλαία στη μακρά κι ιδιαίτερα επιτυχημένη πορεία του στο ελληνικό θέατρο.Θεατρικά πρόσωπα, γνωστά ή λιγότερο γνωστά, καταστάσεις αδιανόητες σήμερα, δυσκολίες, αγώνες ικανοποιήσεις, απογοητεύσεις, και γεγονότα τις πιο πολλές φορές ευτράπελα, κατατίθενται ως μαρτυρία ζωής στην ιστορία του θεάτρου.Ο Σακελάριος, ο Χόρν, ο Λογοθετίδης, ο Αργυρόπουλος, ο Βεάκης, η Κοτοπούλη, η ΚαρέζηΔεν πρόκειται για ένα εγωπαθές αυτοβιογραφικό βιβλίο. Περισσότερο αποτελεί εκπλήρωση υποχρέωσης, μια κατάθεση σημαντικών αναμνήσεων από πρόσωπα και καταστάσεις, ικανών να συντελέσουν στη διαμόρφωση της ιστορίας του Νεοελληνικού Θεάτρου. «Δεν θα κρατήσω χρονολογική σειρά σ’ ό,τι θα γράψω. Θα τα’ αραδιάζω σκόρπια, όπως κάθε φορά είναι κι οι μνήμες μου» γράφει στον πρόλογο ο Ν. Βασταρδής.Οι διηγήσεις των θεατρικών περιστατικών, τις περισσότερες φορές ξεκαρδιστικές, ξεκινούν από την «ποιοτικότερη θεατρική ομάδα που συγκροτήθηκε ποτέ στο ‘ελεύθερο θέατρο’» τους «Ενωμένους Καλλιτέχνες» στην εποχή του Εμφυλίου.Με γοητευτικό λόγο, που καθηλώνει τον αναγνώστη, ο γνωστός ηθοποιός μιλά και για τα στέκια των ηθοποιών, με κυριότερα εκείνα της οδού Καρόλου, του Μουσείου και της Φωκίωνος Νέγρη, τις βραδινές συνεστιάσεις τους μετά τις παραστάσεις, τις κωμικοτραγικές ευτράπελες ιστορίες και τις μεταξύ τους ανεπανάληπτες φάρσες, από τις οποίες ξεχώριζαν εκείνες του Αλέκου Σακελλάριου.Δίνει επίσης πάρα πολλές πληροφορίες για τις «φυλές» των ηθοποιών, τους γκαντέμηδες, τους γουρλήδες, τους σαρδαμιστές και τους χάχες, όπως και για τις εμμονές τους στις προλήψεις και στα γούρια.Θυμάται σπουδαίους τύπους ηθοποιών δεύτερων ρόλων, που άφησαν εποχή και μετά χάθηκαν, όπως ο Μπετίνης κι ο Μητσάρας.Στο τέλος αναφέρεται στα πρώτα χρόνιας της τηλεόρασης, στη μαυρόασπρη περίοδό της, γύρω στο 1967-68, όπου, όπως λέει, «είχα την τύχη ή την ατυχία, να βρίσκομαι ανάμεσα στους πρώτους που κλήθηκαν να την υπ