Το ζουμί του πετεινού
Description
"Τα τελευταία είκοσι χρόνια και βάλε ο Παναγής τα 'χε ζήσει καταγής. Μες στο μούρκι του παππού του στον Λειμώνα, μια κοιλάδα εύφορη, στο ξεψύχισμα του ποταμού, δίπλα στη θάλασσα, μακριά απ' τον κόσμο, μια ώρα δρόμος μέσα απ' τα βουνά η πιο κοντινή πόλη, είκοσι λεφτά ποδαρόδρομος το διπλανό χωριό, εκεί πέρασε όλα τα παιδικά του καλοκαίρια, μα και Χριστουγεννόσκολα και Πάσχα κάθε χρόνο εκεί ήτανε, μέσα σ' εκείνο το μούρκι που 'χε στο έμπα του έναν δρυ, θεριό αλάκερο, με τις κλαδούρες του να διαφεντεύουνε αθρώπους και ζωντανά από κάτω..."
Πέρσι τις Απόκριες τον Παναγή τον έπιασε η κρίση. Η νευρική. Διότι, εντελώς τυχαία, εκεί που κάθισε σιμά σε μια παρέα να πιει μαζί τους το ρακί του, πήρε τ' αυτί του μερικές κουβέντες τους για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, οι οποίες δεν τ' άρεσαν διόλου.
Language
Ελληνικά
ISBN
978-960-05-1538-1
Format
Adobe DRM protected
PDF
Subjects
Κοινωνικό
Year
2012
Original Language
Ελληνικά
Age
Ενηλίκων
Pages
92
Reviews
Wednesday, 13 June 2012
Πηγή : protagon.gr Ο Γιάννης Μακριδάκης δεν είναι άγνωστος στους φίλους του protagon πρωτοεμφανίστηκε στις εκδόσεις της Εστίας το 2008 και έχει ήδη ξεχωρίσει με την λατρεία της γλώσσας που αποπνέουν όλα τα βιβλία του. Όποτε κυκλοφορήσει καινούργιο βιβλίο του Γιάννη Μακριδάκη, σπεύδω να το προμηθευτώ και να το διαβάσω. Ξέρω από τα πριν ότι θα το απολαύσω. Θα απολαύσω το story του βιβλίου, αλλά πάνω απ’ όλα θα απολαύσω τη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Μακριδάκης. Οι ιστορίες του έχουν ήρωες απλούς ανθρώπους, σημερινούς αλλά και παλαιότερους, από την Χίο την γενέτειρά του, όπου ζει και δραστηριοποιείται. Η γλώσσα του είναι ένας ποταμός από λέξεις με έντονα στοιχεία τοπικής διαλέκτου προσαρμοσμένης όμως κάθε φορά στον ήρωα του βιβλίου, ανάλογα αν αυτός είναι ναυτικός, ψαράς, μοναχός, απλός χωριάτης, ή ληστής-επαναστάτης του περασμένου αιώνα που κρύβεται στα βουνά. Ένας αστείρευτος πλούτος λέξεων και εκφράσεων ρέουν, σαν γάργαρο νερό, μέσα από τα κείμενα του νέου και σπουδαίου αυτού συγγραφέα, θυμίζοντάς μας ότι η λογοτεχνία είναι πάνω απ’ όλα τέχνη (και απόλαυση) του λόγου. Ο Παναγής, πρέπει να είναιΓιαννα Μπαλλα