Τα άδεια κουτιά

Η ύπαρξή μας είναι μια σειρά από άδεια κουτιά... εφαπτόμενα αλλά όχι συγκοινωνούντα. Κάθε κουτί και μια ανάγκη μας.

Και όλη μας η ζωή μια αδιάκοπη προσπάθεια να γεμίσουμε τα άδεια κουτιά μέσα μας, όλα τα άδεια κουτιά μέσα μας...

Μια γυναίκα, μια γυναίκα μόνη, προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες της. Έχει ανάγκη από έναν παθιασμένο, εξιδανικευμένο έρωτα, από μια κατασταλαγμένη προοπτική για το μέλλον, από τη χαρά και την ανεμελιά της στιγμής. Έτσι εμπλέκεται σε σχέσεις με τρεις διαφορετικούς άνδρες, συγχρόνως, που ο καθένας τους γεμίζει ένα διαφορετικό κουτί μέσα της.

Είναι ερωτευμένη και με τους τρεις, αφήνεται και στους τρεις, άγεται και φέρεται από τις δικές τους ανάγκες, επιθυμίες, ευχές. Γίνεται τρεις διαφορετικές γυναίκες, τρεις διαφορετικοί άνθρωποι. Γεμίζει τα δικά τους άδεια κουτιά. Προχωρά στα τυφλά, προσπαθώντας να τους ερμηνεύσει, να τους καταλάβει μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τους, και μ’ αυτές τις ερμηνείες πλάθει το δικό της σύμπαν, όπως όλοι μας.

Κάποια στιγμή συνειδητοποιεί την παράνοια που βιώνει, καταλαβαίνει ότι χάνει τον εαυτό της και προσπαθεί να πάρει τη ζωή της στα χέρια της, να οδηγήσει εκείνη τις εξελίξεις. Συγκρούεται άγρια με την πραγματικότητα και με τα «θέλω» του καθενός χωριστά και αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να ορίσει τον τρόπο που αντιδρούν οι άλλοι, ακόμα και οι αγαπημένοι άλλοι. Μπορεί μόνο να ορίσει τον τρόπο που αντιδρά, νιώθει, σκέφτεται, τον τρόπο που ζει η ίδια.

Ξεκινά ένα αναγκαστικό, έξωθεν επιβεβλημένο ταξίδι μέσα της, μέσα στις θάλασσες και στις στεριές της, για να γνωρίσει τον εαυτό της. Ανακαλύπτει έκπληκτη τη δύναμή της και τη χρησιμοποιεί συνειδητά για να κάνει μια σιωπηλή ειρήνη με τον εαυτό της.